Το σχολείο μας κέρδισε 3,5 εκατομμύρια φιορίνια στον διαγωνισμό «Χορηγία Κατασκηνώσεων Εθνοτήτων 2024» (NTAB-KP-1-2024) που προκηρύχθηκε από το Υπουργείο Θρησκευμάτων και Εθνοτήτων του Γραφείου του Πρωθυπουργού με σκοπό τη διοργάνωση κατασκήνωσης μητρικής γλώσσας και λαογνωσίας για μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Το σχολείο μας δίνει προτεραιότητα στις κατασκηνώσεις στην Ελλάδα για τους μαθητές μας, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να έρθουν σ’επαφή με τα ελληνικά τοπία, την ιστορία, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις που έχουν γνωρίσει μέσω των σπουδών τους και να γίνουν μέρος μιας κοινότητας.
Φέτος, το εκπαιδευτικό ταξίδι για μαθητές 14-20 ετών πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα από τις 4 έως τις 11 Ιουλίου 2024. Το όνομα «Κόρφου» είναι ιταλικής προέλευσης, αλλά οι Έλληνες αποκαλούν το νησί Κέρκυρα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας, γοητεύτηκε κάποτε από μια πανέμορφη νύμφη, την Κέρκυρα, και της χάρισε το νησί, ως ένδειξη της αγάπης του.
Το αεροπλάνο μας απογειώθηκε από τη Βουδαπέστη νωρίς το απόγευμα της 4ης Ιουλίου 2024, με 30 μαθητές ηλικίας από 14 έως 20 ετών και 3 ενήλικες συνοδούς, τη διευθύντρια του σχολείου δρ. Πάρτιτς Κάκουκ Χριστίνα, την υπεύθυνη της γραμματείας Χριστοδούλου Χρυσούλα και την εκπαιδευτικό Πάντσος Αλεξάνδρα.
Η διαμονή μας ήταν στη Δασιά, χρειάστηκε περίπου μισή ώρα για να φτάσουμε, καθώς έπρεπε να στρίψουμε βόρεια μέσα από την πόλη της Κέρκυρας, περνώντας στην πορεία μερικά άλλα χωριά. Γρήγορα μπήκαμε στα δωμάτιά μας, καθώς είχαμε προετοιμάσει εκ των προτέρων την κατανομή τους ενώ και ο οικοδεσπότης μας ήταν επίσης προετοιμασμένος. Τοποθετήσαμε τους μαθητές μας σε 4 κλιματιζόμενα δωμάτια.
Η πρώτη μέρα πέρασε χαλαρώνοντας και κολυμπώντας στη θάλασσα. Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να εξασκήσουν τα ελληνικά τους στην παραλία, στα εστιατόρια και κατά τη διάρκεια των καθημερινών αγορών. Το βράδυ, οι μαθητές οργανώθηκαν μόνοι τους – αλλά με τη συνοδεία ενός δασκάλου – για να ακούσουν ελληνική μουσική και να τραγουδήσουν κατά μήκος της παραλίας.
Η κατασκήνωση εμπλουτίστηκε με εκδρομές με λεωφορείο. Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, με τη βοήθεια των καθηγητών τους, οι μαθητές προετοίμασαν διάφορα προαιρετικά θέματα (από τους τόπους εκδρομών, από τους τόπους ενδιαφέροντος) και τα παρουσίασαν στο λεωφορείο ή επί τόπου.
Το Σάββατο επισκεφθήκαμε τρία μέρη του νησιού. Πρώτα επισκεφθήκαμε το Κανόνι. Η όμορφη, καταπράσινη χερσόνησος είναι ένα δημοφιλές μέρος που επισκέπτονται οι ντόπιοι. Το Κανόνι πήρε το όνομά του από τις μονάδες πυροβολικού που εγκατέστησαν οι Γάλλοι στην πλαγιά του λόφου το 1798. Η θέα από εδώ προς την ακτή και τα δύο μικρά νησιά είναι υπέροχη. Το κοντινότερο νησί, που συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα με μια γέφυρα, είναι η Βλαχέρνα, όπου βρίσκεται ένα λευκό, μεταβυζαντινού τύπου μοναστήρι. Το πιο απομακρυσμένο νησί είναι το Ποντικονήσι, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, το πλοίο του Οδυσσέα πέτρωσε. Μετά από παραμονή περίπου μιάμισης ώρας, συνεχίσαμε το ταξίδι μας προς το παλάτι Αχίλλειο. Το Αχίλλειο είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα του νησιού. Παρεμπιπτόντως, μια από τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ 007 γυρίστηκε εδώ.
Η αυτοκράτειρα της Αυστρίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας, Σίσσυ, ερωτεύτηκε την περιοχή με την πρώτη ματιά, όταν την επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1860. Το 1889 αγόρασε το κτήμα και διέταξε να χτιστεί εκεί ένα παλάτι. Το 1908, 10 χρόνια μετά το θάνατο της Σίσσυ, το παλάτι αγοράστηκε από τον Γερμανό αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β’, ο οποίος έστησε ένα χάλκινο άγαλμα του Αχιλλέα στο τέλος των γαλλικών κήπων. Η ομορφιά των γαλλικών κήπων και η θέα του νησιού αποτέλεσαν μια αξέχαστη εμπειρία. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να επισκεφτούμε το εσωτερικό του κτιρίου, καθώς είναι προς το παρόν κλειστό για το κοινό.
Αφήνοντας το Αχίλλειο, συνεχίσαμε το ταξίδι μας προς τον Πέλεκα. Μετά από ένα πλούσιο γεύμα στο χωριό Πέλεκας, κατευθυνθήκαμε προς τον Αυτοκρατορικό Θρόνο, ένα παρατηρητήριο που δεσπόζει πάνω από το χωριό. Το παρατηρητήριο χτίστηκε από τον Γουλιέλμο Β’ για να θαυμάζει το τοπίο και το ηλιοβασίλεμα. Αν και δεν περιμέναμε το ηλιοβασίλεμα, λέγεται ότι σε ορισμένες εποχές του χρόνου, ο ήλιος φαίνεται να κατεβαίνει στη θάλασσα παράλληλα με την πλαγιά του λόφου. Μετά από ένα καλό μισάωρο αναρρίχησης, επιστρέψαμε στο λεωφορείο, το οποίο μας μετέφερε πίσω στη Δασιά.
Την Κυριακή, κάναμε μια εκδρομή με καραβάκι, και όσοι είχαν ξαναπάει σε τέτοιου είδους εκδρομή είπαν ότι ήταν από τις καλύτερες. Το καραβάκι ξεκίνησε από την παραλία της Δασιάς με κατεύθυνση την Κασσιόπη και επισκέφθηκε τα χωριά Ύψος, Μπαρμπάτι, Νησάκι, Κούλουρα, Καλάμι, Αγ.Στέφανος, Αγνή, Κερασιά. Στη νότια άκρη του όρμου Καλάμι στέκει ακόμα το «Λευκό Σπίτι » του Gerald Durell, το οποίο μπορέσαμε να δούμε από το σκάφος. Στο δρόμο για την Κασσιόπη, η πρώτη στάση ήταν μια παραλία με σπήλαια και η δεύτερη στάση ήταν ο κόλπος Μπαρμπαρό, όπου κολυμπήσαμε στα κρυστάλλινα νερά και το μεσημεριανό γεύμα ετοιμάστηκε για μας στην παραλία από το πλήρωμα του πλοίου και περιλάμβανε ψητά κρέατα. Η τελευταία μας στάση ήταν σε ένα γραφικό χωριό της Κασσιόπης για περίπου μία ώρα. Από την Κασσιόπη πίσω στη Δασιά κάναμε μια ακόμη στάση στην παραλία της Λιμνοπούλας.
Τη Δευτέρα είχαμε άλλη μια μέρα πεζοπορίας, με προορισμούς την Παλαιοκαστρίτσα, τους Λάκωνες και το Σιδάρι. Η Παλαιοκαστρίτσα ήταν ένας από τους αγαπημένους εκδρομικούς προορισμούς του τότε Γενικού Κυβερνήτη Sir Frederick Adam τη δεκαετία του 1820. Το ίδιο το χωριό δεν ήταν ποτέ αυτόνομο χωριό, αλλά μάλλον λιμάνι της ορεινής πόλης Λάκωνες. Ανεβήκαμε στο ψηλότερο βουνό μέσα στη ζέστη, αλλά η θέα άξιζε τον κόπο. Στην κορυφή του λόφου δεσπόζει το μοναστήρι της Θεοτόκου, που ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα, αφού βρέθηκε στο σημείο μια εικόνα της Παναγίας (Θεοτόκου). Το μοναστήρι αυτό κάηκε αργότερα και ξαναχτίστηκε τον 18ο αιώνα. Στο μουσείο της μονής μπορούσαμε επίσης να δούμε ένα γιγαντιαίο μύδι και τα οστά μιας φάλαινας από το 1860. Από την κεντρική παραλία του Παλαιού, τον Άγιο Σπυρίδωνα, οι βάρκες μας αναχώρησαν για τις θαλάσσιες σπηλιές. Οι 3 σπηλιές που επισκεφτήκαμε – με 2 βάρκες συνολικά – ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Από την Παλαιοκαστρίτσα ρίξαμε επίσης μια ματιά στο μεσαιωνικό φρούριο του Αγγελοκάστρου, που χτίστηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Κομνηνό Α΄. Στο τέλος του ταξιδιού μας κολυμπήσαμε στην παραλία του Σιδαρίου και θαυμάσαμε τους σχηματισμούς από ψαμμίτη κατά μήκος της ακτής. Εδώ βρίσκεται το περίφημο Κανάλι της Αγάπης, αλλά δυστυχώς πριν από πολλά χρόνια κατέρρευσε η αψίδα του βράχου που κάλυπτε το κανάλι, οπότε σήμερα κανείς δεν είναι σίγουρος ποιο είναι το επίσημο κανάλι. Ωστόσο, σε ένα από αυτά μπήκαν οι μαθητές μας.
Η Τρίτη και η Τετάρτη πέρασαν χαλαρά, απολαμβάνοντας τη θάλασσα, τον ήλιο και τον ελεύθερο χρόνο που προσφέρουν οι καλοκαιρινές διακοπές. Το απόγευμα της Τετάρτης με τοπικό λεοφωρείο πήγαμε στην πόλη της Κέρκυρας, τα κτίρια της οποίας είναι κυρίως βενετσιάνικου ρυθμού, με ένα μείγμα γαλλικών και αγγλικών στοιχείων. Αφού φτάσαμε στην πλατεία Σαρρόκο, κατευθυνθήκαμε προς το Παλιό Φρούριο για να ανέβουμε στο ψηλότερο σημείο του φρουρίου πριν κλείσει. Στο φρούριο, το οποίο στέκεται από τον 6ο αιώνα, είδαμε, μεταξύ άλλων, τη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και τον ενετικό πύργο του ρολογιού. Κάναμε μια ευχάριστη βόλτα στα στενά δρομάκια και τα απότομα σκαλοπάτια της παλιάς πόλης πριν επιστρέψουμε στο λεωφορείο μας.
Η Πέμπτη ήταν η ημέρα για το ταξίδι της επιστροφής. Μετά το πρωινό, ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και κατευθυνθήκαμε προς τη θάλασσα. Μετά από ένα κοινό μεσημεριανό γεύμα, επιστρέψαμε σιγά-σιγά στο κατάλυμά μας, όπου είχαμε την ευκαιρία για μια γρήγορη βουτιά στη θάλασσα και μια βουτιά στην πισίνα πριν από την αναχώρηση.
Η κατασκήνωση ήταν μια καλή ευκαιρία για τα παιδιά να γνωρίσουν καλύτερα την Ελλάδα και το νησί της Κέρκυρας και να χρησιμοποιήσουν την ελληνική γλώσσα στις καθημερινές τους κοινωνικές συναναστροφές.
Αλεξάνδρα Πάντσος
