Η φετινή εκπαιδευτική εκδρομή του σχολείου μας ήταν πολύ ξεχωριστή. Πήγαμε στην Κύπρο, το φιλόξενο νησί με τους υπέροχους ανθρώπους, ένας τόπος όπου η ήλιος είναι λαμπερός όλο το χρόνο, η θάλασσα δροσερή και πεντακάθαρη.
Η κατασκήνωση υλοποιήθηκε με τη χρήση του ποσού των 3.000.000,- Ft (τριών εκατομμυρίων φιορινιών) που εξασφαλίστηκε μέσω της επιχορήγησης του προγράμματος
«Nemzetiségi táborok 2025» της BGA Zrt., στο πλαίσιο της πρότασης με τίτλο «Θερινή εκπαιδευτική κατασκήνωση στην Κύπρο για μαθητές ανώτερων τάξεων», με αριθμό NTAB-KP-1-2025/1-000500.
Με ορμητήριο την υπέροχη Λάρνακα και το συμπαθητικό ξενοδοχείο του κ. Νίκου επισκεφτήκαμε πολλά αξιοθέατα και μνημεία της Μεγαλονήσου, απολαύσαμε την υπέροχη φιλοξενία των κατοίκων του νησιού και γευτήκαμε παραδοσιακά φαγητά της περιοχής.
Δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε τι μας εντυπωσίασε περισσότερο.
Η καταγάλανη, πεντακάθαρη θάλασσα που απολαύσαμε στην εκδρομή με το καραβάκι από την Αγ. Νάπα ως της ακτές της Αμμοχώστου, ή οι κυλινδρικές οικίες στον Νεολιθικό συνοικισμό Χοιροκοιτίας που αποδεικνύουν ότι το νησί κατοικείται εδώ και 10.000 χρόνια;
Η αρχαία πόλη Κούριον που ιδρύθηκε από Αχαιούς οι οποίοι ήρθαν από το Άργος της Πελοποννήσου με το καταπληκτικό αρχαίο θέατρο, ή τα βενετσιάνικα κάστρα, ή μήπως τα σπάνια και περίτεχνα ψηφιδωτά στη Νέα Πάφο που εκτείνονται από τα πρώτα ελληνιστικά χρόνια ως τις αραβικές επιδρομές του 7ου αιώνα μ.Χ.;
Κάποιοι εντυπωσιάστηκαν από τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε στο νησί.
Μερικοί από μας λάτρεψαν τις φανταστικές παραλίες με τη χρυσή άμμο. 
Ό,τι κι αν μας άρεσε δεν συγκρίνεται με την συγκίνηση που νιώσαμε στα κατεχόμενα εδάφη, στην τελευταία εκδρομή μας στην Αμμόχωστο, όταν λυγίσαμε στον οικισμό Βαρόσα στις έρημες γειτονιές όπου 50 χρόνια πριν σταμάτησαν να ηχούν οι φωνές των παιδιών που έπαιζαν στους δρόμους και ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου, ένας εκκωφαντικός ήχος που κανένας Ελληνοκύπριος που είναι εν ζωή δεν έχει ξεχάσει μαζί με τα παιδιά και τους συγγενείς τους που ακόμη αγνοούνται. Η ξεναγός μας, με δάκρυα στα μάτια μας διηγήθηκε το δράμα της δικής της οικογένειας, όπου η γιαγιά περιμένει ακόμη τα παιδιά της. Και είναι αμέτρητες οι οικογένειες που περιμένουν τους δικούς τους και δε βρήκαν ακόμη δικαίωση.
Ό,τι κι αν κράτησε ο κάθε μαθητής μας από την εκδρομή, ένα είναι σίγουρο: ότι φεύγει από το νησί πλουσιότερος σε συναισθήματα, εμπειρίες και γνώσεις.
Το ταξίδι μας ολοκληρώθηκε με γλέντι, κυπριακή βραδιά, πολύ χορό και μπόλικο κέφι. Γνωρίσαμε παραδοσιακούς χορούς: ο χορός του δρεπανιού, της σίτας και τέλος ο εντυπωσιακός χώρος με τα ποτήρια στο κεφάλι.
Όπου κι αν βρεθήκαμε νιώσαμε αγάπη και φιλοξενία. Όλοι μας αγκάλιασαν με χαρά ο Οδηγός μας ο Ηλίας, η ξεναγός μας η Μελίντα και οι καταστηματάρχες όπου τρώγαμε και ψωνίζαμε τα δώρα μας.
Οι μαθητές μας ήταν χαρούμενοι και συνάμα μελαγχολικοί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής, Ο αποχωρισμός ήταν δύσκολος αλλά ανανεώσαμε το ραντεβού για του χρόνου για να εξερευνήσουμε καινούργια μέρη.
Βένγκρινιακ Εντιτ, Μόκκα Πηνελόπη, Ναγκι Κρίστινα
Συνοδοί εκδρομής
